आम्ही लिखाळ लिखाळ

आम्ही खट्याळ खट्याळ
गूढरम्यतेला चाट,
जीवनाच्या खोलीवर
आम्ही हास्याची रे लाट.

आम्ही घायाळ घायाळ
कधी काळजाला हात,
भावभरल्या काव्याला
असे आसवांची साथ.

आम्ही खोड्याळ खोड्याळ
आम्हा गमतीची साथ,
गंभीर त्या कवितेला
विडंबनानेच मात.

आम्ही लिखाळ लिखाळ
जूनी आमुची जमात,
तुम्ही डुलक्याना काढा
आम्ही आमुचेच भाट.

तुम्ही पानांवर चुना
आम्ही चुन्यावर कात,
आम्ही ओढाळ लिखाळ
आम्ही बाष्कळ लिखाळ

तुम्ही कमळ कमळ
आम्ही त्यांतील भ्रमर,
आमुच्यारे अस्तित्वाला
तुम्ही सुगंधी कोंदण.

Comments

  1. UnknownDecember 23, 2008 at 12:44 PM

    आम्ही नटखट नटखट,

    आम्हां विनोदाची आस,,

    तुझ्यां ह्या कवितेला

    विडंबनाची साथ.

    T.Shreekant.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

दिव्याभोवती अंधार (गीतांजली - अनुवाद)

नमस्कार मंडळी, रविंद्रनाथ टागोरांच्या गीतांजली मधल्या मला आवडणार्‍या एका कवितेचा स्वैर अनुवाद करत आहे. कवितेचे नाव मला माहित नाही. बहुधा कवितेला स्वतंत्र नावंच नसावे. मी माझ्या समजूतीने एक नाव दिले आहे. निर्मनुष्य नदीच्या काठी उंच गवतातून जाणार्‍या तिला मी विचारले, ' मुली, पदराआड दिवा झाकून तू कुठे बरं चालली आहेस?' माझं घर अगदीच काळोखे आणि एकाकी आहे, तुझा दिवा मलादेतेस का? क्षणभर काळेभोर डोळे रोखून तिने त्या धूसर प्रकाशात माझ्याकडे पाहिले आणि म्हणाली, ' मी नदीवर आले आहे ती दिवस मावळताना हा दिवा नदीत सोडून देण्यासाठी' उंच गवतात स्तब्ध राहून मी पाहिली ती थरथरणारी लहानशी ज्योत वाहून गेली प्रवाहासोबत कुणालाच उपयोगी न पडता. रात्र दाटून येताना निरव शांततेत मी तिला विचारले, 'मुली, तुझे घर तर प्रकाशाने न्हाऊन निघाले आहे, मग हा दिवा घेऊन तू कुठे निघालीस?' 'माझे घर तर अगदीच काळोखात आणि एकाकी आहे, तुझा दिवा मला दे.' रोखून माझ्याकडे पाहत ती क्षणभर आवंकली, ' मी आले आहे,' ती शेवटी म्हणाली, 'आकाशाला दिवा अर्पण करण्यासाठी.' मी पाहत राहिलो जळून जाणारी ज्य
Read more

सहानुभूती आणि प्रत्यक्ष कृती

नमस्कार , लहानपणापासूनच आपण परोपकाराय पुण्याय वगैरे ऐकत आलेलो असतो . अगदी पाठ्यपुस्तकांतसुद्धा दुसर् याला मदत करुन मोठ्यांच्या कौतुकास पात्र ठरलेल्या मुलांच्या कथा आपल्यावर संस्कार व्हावा म्हणून दिलेल्या असतात . त्यामुळे दुसर् याला मदत करायची असते हे कुणी मुद्दामहुन शिकवण्याची गरज असते असे मला तरी कधी वाटले नसते . पण एक प्रसंग अचानक घडला की ज्यामुळे मला शिकवण आणि प्रत्यक्ष कृती यात काय फरक असतो ते समजले . मी शाळकरी असतानाचा प्रसंग आहे . अगदी लहान नव्हतो . दहावीत वगैरे असेन . गणपती उत्सवाच्या वेळी आम्ही काही मित्र गणपतीचे देखावे पाहायला गेलो होतो . सोबत तीन - चार वर्षे वयांत अंतर असलेले आम्ही चौघे पाच मित्र होतो . मजा करत , हास्य विनोद करत आम्ही चाललो होतो . तेव्हढ्यात आम्हाला दिसले की पदपथावर एक अपंगाच्या चाकाच्या गाडीमध्ये मध्यमवयीन माणूस बसला आहे आणि तो इतरांकडे काही मदतीच्या अपेक्षेने पाहतो आहे . त्याने आम्हा मुलांना बोलावले आणि त्याची गाडी ढकलून थोडे अंतर चढ पार करुन द्
Read more

मेजवानी आणि अनुवादित पुस्तके

नमस्कार , परदेशात आल्यावर अचानक निरनिराळ्या देशांतले लोक एकदम भेटायला लागले आहेत . सर्व काळ भारतातल्या एकाच गावात काढलेल्या माझ्यासारख्याला हा अनुभव फारच मजेदार वाटतो . मागच्या रवीवारी सायंकाळी आमच्या प्राध्यापकांनी त्यांच्या घरी मेजवानीस बोलावले होते . प्राध्यापकांच्या ' कार्यचमु ' मधील आम्ही सर्व दहा पंधरा जण त्यांच्या घरी जमणार होतो . ते स्वतः आणि त्यांच्या शास्त्रज्ञ पत्नी हे दोघेही अतिशय हौशी आणि अगत्यशील आहेत . इंग्लंडमध्ये अनेक वर्षे राहिलेले असल्याने त्यांना अनेक भारतीय लोक आणि भारतीय पदार्थ माहीत आहेत . मला मेजवानीचे आमंत्रण देतानाच त्यांनी मला सांगितले होते की त्यांच्या पत्नी या वेळेस भारतीय ' करी ' आणि ' दाल ' बनवणार आहेत . आणि मला त्यासाठी आवर्जून मेजवानीला यायचा आग्रह केला होता . मेजवानी म्हटले की मी सुद्धा आनंदानेच जातो . कारण अशाच वेळी वेगवेगळ्या स्थानिक पदार्थांची ओळख होते आणि या लोकांच्या पद्धती सुद्धा माहिती होतात . तर मंडळी , जेवणाचा बेत सुं
Read more